من در یک پارکینگ ساکت و سایه‌دار در لبه شمالی لس‌آنجلس ایستاده‌ام و یک سیتروئن BX بر روی پلاک‌های بریتانیا در پارکینگی قبل از من شناور است.
این نام مناسب Cars and Coffee Los Angeles است، رویدادی نسبتاً ساده که در دامنه‌های کوه‌های سانتا مونیکا که بر فراز مرکز شهر لس‌آنجلس قرار دارند، اتفاق می‌افتد.
از ساعت 7 صبح تا 10 صبح آخرین یکشنبه هر ماه، یک پارکینگ خواب‌آلود در محل باغ‌وحش اصلی لس‌آنجلس به بهشت بنزین‌ها تبدیل می‌شود.
حداقل، این چیزی است که به من گفته شده است. اما در حال حاضر ساعت 6.55 صبح است و راننده اوبر من را در یک پارکینگ خالی و بزرگ پیاده کرده است. یک دقیقه یا بیشتر می نشینم و حرکت بعدی ام را انجام می دهم.
سپس صدای غیرقابل انکار یک شش مستقیم را می شنوم که به آرامی از دره طنین انداز می شود، نت های بلندی که در نسیم خنک گیر افتاده است.
لحظاتی بعد، یک BMW 635 CSI با دماغه کوسه ای به نمای ظاهر می شود، شبح طراحی شده توسط Paul Bracq آن از فاصله 100 متری قابل تشخیص است. از گذشته می گذرد و به سمت جاده فرعی می رود که قبلاً متوجه آن نشده بودم.
طبیعتاً، من یک مرسدس W112 کابریولت بسیار طولانی و یک وانت شورلت قدیمی که به اندازه یک خانه کوچک به نظر می رسد، دنبال می کنم و خیلی زود از کنارم می گذرد.
چیزی که آنها مرا به سمت آن سوق می دهند، معادل موتوری الدورادو است. ساعت فقط هفت تمام شده است، اما این پارکینگ که در میان درختان پنهان شده است، به سرعت پر می شود.
در وسط گروهی از آفرودها قرار دارند که شامل چند فورد برانکو کلاسیک و چند لندروور دیفندر کاملاً اروپایی است که یکی از آنها هنوز پلاک اصلی اسپانیایی خود را در جلو نشان می دهد.
آنها در کنار یک پورشه 911 نسل 964 فوق‌العاده تمیز، یک فراری موندیال مشکی و یک میله بدون سقف فورد مدل A نشسته‌اند که همگی در آفتاب صبح درخشان به نظر می‌رسند. چیزی در مورد مه دود خفیف در لس آنجلس وجود دارد که باعث می شود اتومبیل ها حتی بهتر از حالت عادی به نظر برسند.
من که با منابع کامیون قهوه جوان شده ام، به ریشه های این نوع رویداد فکر می کنم. مردم از زمان ساخت ماشین دوم دور هم جمع می‌شوند تا سواری‌هایشان را به یکدیگر نشان دهند، اما فرهنگ ماشین در کالیفرنیا کمی بیشتر از سایر مکان‌ها پرورش داده شد – تا حدی به دلیل آب و هوای گرم، تا حدی به دلیل جاده‌های افسانه‌ای.
یک رویداد مدرن اتومبیل و قهوه با فقدان رسمی مشخص می شود. هیچ لیست مهمان دعوت شده ای وجود ندارد و هیچ تبلیغ بزرگی از قبل وجود ندارد: شما به سادگی به چند نفر که فکر می کنید ممکن است علاقه مند باشند، می گویید و افراد یکشنبه صبح حاضر می شوند.
برخی می گویند که این قالب مدرن در اوایل دهه 2000 توسط بری مگیار (شما تقریباً به طور قطع در مورد محصولات تمیز کننده ماشین او شنیده اید) رایج شد، که یک رویداد آرام را در مکانی به نام کریستال کوو، درست در جنوب لس آنجلس آغاز کرد.
قبل از اینکه او متوجه شود، رویداد بزرگتر و بزرگتر شده بود و باعث شد که به استودیوی طراحی فورد ایروین منتقل شود. این فیلم که به طور رسمی با نام ماشین‌ها و قهوه شناخته می‌شود، موفقیت بزرگی را به همراه داشت و کپی‌هایی از آن در سرتاسر مکان ظاهر شدند.
این مورد خاص در سال 2017 با هدف گرد هم آوردن علاقه مندان ساکن لس آنجلس آغاز شد و قبل از استقرار در پارک گریفیث در چند مکان مختلف در سراسر شهر انجام شد.
این به اخلاق آرام وفادار می ماند و صفحه آنلاین رویداد آن را “بسیار سرد” می نامد.
احتمالاً هیچ راهی بهتر از این برای خلاصه کردن وجود ندارد. همه می‌خواهند در مورد ماشین‌هایشان صحبت کنند، اما درگیر این هستند که ببینند چه چیز دیگری پیدا شده است.
اتومبیل‌هایی که از ورودی عبور می‌کنند به گونه‌ای متفاوت هستند که ما هرگز در بریتانیا نخواهیم دید – فراری تستاروسا توسط داتسون 240Z با V8 تعویض می‌شود، در حالی که یک پژو 405 Mi16 در مقابل یک فورد اکسپلورر پارک می‌شود. رنگارنگ پارک ژوراسیک، با بلندگوی که غرش دایناسور را می نوازد.
همه چیز جلب توجه می‌کند، چه لامبورگینی گالاردو اسپایدر (ماشین‌های کمی بهتر از این پیر شده‌اند) یا وانت فورد رانچرو.
صاحب 405 به من می‌گوید: «این نمی‌تواند جای دیگری اتفاق بیفتد. «همه خیلی آرام هستند، آب و هوا به بکر ماندن ماشین‌ها کمک می‌کند و مردم از بیرون آوردن ماشین‌هایشان بسیار خوشحال هستند.»
سه ساعت در یک چشم به هم زدن گذشت و من پروازی برای گرفتن دارم. همانطور که من منتظر Uber خود هستم، تماشای ماشین‌هایی که به طور معقولی از پارک ماشین خارج می‌شوند (برای ادامه رویداد بسیار مهم است)، یک رنو دوفین که باعث می‌شود یک ماشین GT3 رام به نظر برسد، به‌دنبال آن یک نیسان 350Z که شبیه چیزی خارج از یک ابرشهر سایبرپانک به نظر می‌رسد.
هالیوود را فراموش کنید: اینها ستاره های واقعی لس آنجلس هستند.
دوج پاور واگن
440 اسب بخار قدرت و چهار چرخ متحرک مانند دستور العمل هیجان انگیز به نظر می رسد، اینطور نیست؟ این کامیون بسیار پرطرفدار در دوران Sweptline (نامگذاری شده به دلیل حرکت در کنار بارگیری) چیزی بود که در اواخر دهه 1960 به عنوان وانت بار استفاده شد و این کامیون به تازگی بازسازی شده است.
ادامه مقاله در زیر آگهی
بازگشت به بالا
صاحب کلاه گاوچران مناسب معتقد است که موتور جدید – که کمتر از 1000 مایل در ساعت مسافت دارد – اکنون نزدیک به 500 اسب بخار قدرت دارد. خوش طعم.
سوبارو جی ال
شاید پیکاپ سوبارو BRAT را به خاطر بیاورید، اما آیا به یاد دارید که این پیکاپ تنها بخش کوچکی از خانواده بزرگ سوبارو لئون بود؟
این یک نمونه بی نقص از یک هاچ GL، با یک موتور 1.8 لیتری تخت چهارچرخ که در صورت تمایل راننده، 73 اسب بخار قدرت را به هر چهار چرخ می فرستد، با برد بالا و پایین در پیشنهاد.
سیتروئن BX 14
BX یکی از بهترین ساعت‌های سیتروئن، یک انتخاب سمت چپ است که می‌تواند در گلدن استیت درست به خانه نگاه کند. سیستم تعلیق هیدروگاز به بدنه زیبای طراحی شده مارچلو گاندینی کمک می کند تا در امتداد جاده شناور شود و توسط یک موتور 1.4 لیتری به حرکت در می آید.
این یکی زندگی کاملی داشته است، ابتدا از فرانسه به بریتانیا و سپس در اوایل سال جاری به لس آنجلس رفت.
رنو دوفین
کمتر کسی به یاد دارد که دوفین کوچک رنو در ایالات متحده فروش خوبی داشت و یکی از محبوب ترین خودروهای وارداتی زمان خود بود. این یکی خرید، فروخته شد و فراموش شد و تقریباً 50 سال در صحرای کالیفرنیا زنگ زد.
مالک فعلی آن را نجات داده و اندکی آن را اصلاح کرده است، بال‌ها را گسترش داده، دمپرهای یک سوپربایک یاماها R1 و میله‌های ضد غلتش با مشخصات نسکار را نصب کرده و یک موتور VR6 با قدرت 240 اسب‌بخار از یک فولکس‌واگن گلف نصب کرده است. ببخشید گفتم کمی اصلاح شده؟
فولکس واگن اسکوئر بک
Squareback برای پر کردن شکاف بین بیتل و وانت نوع 2 و در عین حال حفظ ویژگی‌های خاص فولکس‌واگن، مانند موتور عقب با هوا خنک، متولد شد.
این یکی اون رو نداره در عوض، یک LS V8 از کوروت در زیر کاپوت جلو قرار دارد که شاسی خودرو به گونه‌ای اصلاح شده است که حجم 5.7 لیتری و دیفرانسیل عقب را در خود جای دهد. شما می توانید آئودی RS6 خود را نگه دارید: این یک خواب واقعی است.
ادامه مقاله در زیر آگهی
بازگشت به بالا
فراری 330
اگر دهه 1960 نقطه اوج در طراحی خودرو بود، پس فراری 330 نقطه اوج دهه 1960 است.
این خودرو که توسط پینین فارینا افسانه ای به عنوان جایگزینی برای 275 GTB طراحی شده بود، برای اولین بار در یک فراری از سیستم تعلیق مستقل عقب بهره می برد که استفاده از تمام 300 اسب بخار قدرت تولید شده توسط موتور 3.0 لیتری کلمبو V12 را که در زیر کاپوت قرار داشت، آسان تر می کرد.
آنها فقط 99 دستگاه GTS کانورتیبل ساختند – و این یکی در کنار یک Alvis 1952 و یک Shelby Series 1 در گاراژ مالک قرار دارد.
فورد گلکسی 427 سبک وزن
کهکشان با وجود اندازه عظیم خود ثابت کرد که در هر دو سوی اقیانوس اطلس یک سلاح ردیابی است. 427 هیولاترین از همه بود.
این خودرو به یک موتور 7.0 لیتری V8 مجهز شده بود که قادر به تولید بیش از 420 اسب بخار قدرت بود – قدرت کافی برای برنده شدن نه تنها قهرمانی نسکار در سال 1963 بلکه قهرمانی خودروهای سالون بریتانیا (پیشرو BTCC) در همان سال.
این نمونه سبک وزن به معنای واقعی کلمه یک ماشین مسابقه ای برای جاده است که دارای قاب فولادی سبک تر و استفاده آزادانه از پانل های الیاف شیشه برای کاهش وزن است.
BMW 2002 Tii
با وجود طراحی تقریباً 6000 مایل دورتر، بی‌ام‌وهای Neue Klasse در آمریکا مانند فورد F-150 در مک‌دونالدز و واردکننده مکس هافمن – همان مردی که پورشه 356 و مرسدس بنز 300SL را معرفی کرد، در خانه به نظر می‌رسند. به ایالات متحده – می دانست که این بدان معنی است که تقاضا وجود خواهد داشت.
Tii برای بسیاری نشان‌دهنده اوج بی‌ام‌و سری 02 است و این مدل با فضای داخلی صاف، سیستم تعلیق اصلاح‌شده و بدنه عریض فوق‌العاده آن را یک قدم جلوتر می‌برد.
آلبانی مدل جی
این ممکن است شبیه یک کلاسیک آمریکایی قبل از جنگ به نظر برسد، اما در واقع در جنوب انگلستان در دهه 1970 ساخته شده است. آلبانی اهل کرایست چرچ در دورست است، جایی که این ادای احترام به کالسکه اولیه بدون اسب را برای نزدیک به 30 سال انجام داد.
ادامه مقاله در زیر آگهی
بازگشت به بالا
یک موتور 75 اسب بخاری Triumph Spitfire قدرت حرکت را فراهم می کند، در حالی که چهار ترمز درام هیدرولیک احتمالاً قدرت توقف را تامین نمی کنند. حتی یک نگهدارنده چتر هم دارد – رولزرویس، دلت را بخور.
د توماسو پانترا
هیچ ملاقات اتومبیل آمریکایی بدون Pantera کامل نیست. معروف ترین ابرخودروی دی توماسو در ایالات متحده موفقیت آمیز بود و بیش از 5000 دستگاه از آن از طریق نمایندگی های مرکوری و لینکلن در پنج سال فروخته شد.
موتورهای عرضه شده توسط فورد به متقاعد کردن خریداران آمریکایی برای استفاده از این ابرخودروی اروپایی کمک کرد، اگرچه آنها همیشه کار نمی کردند. الویس پریسلی پس از شروع نشدن آن به ضرب گلوله خود شلیک کرد. اما این نمونه اولیه کلیولند V8 درست مثل باران در حال اجرا بود.
منبع:autocar
